بروز انتظارات فزاینده در مردم،پاشنه آشیل توافق هسته‌ای
خبرگزاری تسنیم: استاد اقتصاد دانشگاه وایدنر آمریکا با تاکید بر لزوم جلوگیری از بروز انتظارات فزاینده در مردم در پی انتشار بیانیه هسته ای گفت: حتی انعقاد توافق هسته ای به معنای پایان مشکلات سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی ایران در کوتاه مدت نیست.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم،
حمید زنگنه، استاد اقتصاد کلان و بانکداری دانشگاه وایدنر، در چستر
پنسیلوانیا آمریکا و نگارنده کتابهای «سرمایه داری مدرن و ایدئولوژی
اسلامی» (به همراه سیروس بینا) و «اسلام، ایران و ثبات جهانی» است. وی
تحلیل خود را از توافق ایران و 1+5 در اختیار تسنیم قرار داده که در ادامه
می خوانید:
قبل از هر چیز باید اذعان کنم که من دهها سال است که همه جا در رادیو و تلویزیون و نوشته هایم مخالفتهای خود را با تحریمها گفته و نوشته ام. همچنین در همه رسانه ها از صنعت هسته ای برای ایران به عنوان یک صنعت مادر منطبق با قوانین بین المللی پشتیبانی کرده ام.
شاید برای عده ای چنین متصور شود که توافق بین ایران و 1+5 در مورد برنامه هسته ای ایران پایان مشکلات سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی ایران در آتیه کوتاهی خواهد بود . من فکر می کنم که اگر دست در اندر کاران مردم را متوجه این امر نکنند، این برداشت ممکن است که آشیل این توافق شود و به زودی مردم را از کل ناراضی و بازیچه مخالفان نماید.
اولین مطلبی که باید اذهان عمومی به آن مطلع شوند این است که محتوای این موافقت نامه هنوز منسجم نشده و در سه ماهی که برای انسجام آن باید کار کنند گروههای فشار می توانند از طرق مختلف آن را از داخل منفجر کنند و قدرتهای مهمی به ویژه در آمریکا تمام جهدشان بر این مبنا استوار شده است.
ایرانیانی که مخالفند حداقل دو دسته اند. یک گروه این مسئله را یک مسئله ایدلوژیک و دراز مدت می دانند. گروه دیگری که با این توافق مخالفند آنهایی هستند که از وجود تحریمها منتفع شده اند.
آمریکایی های مخالف نیز شبیه ایرانیهای مخالفند. عده ای از مسیحیان آمریکا فکر می کنند که ظهور مجدد عیسی در اسرائیل وقتی به وقوع خواهد پیوست که دنیا در هرج و مرج باشد و اسرائیل مورد حمله از شرق قرار گیرد. مسأله اسرئیلیها منطق دیگری دارد و بطور کلی نمی خواهند توازن قوایی که در حال حاضر وجود دارد به نحوی تغییر کند . در نتیجه با پیش فرض اینکه ایران می تواند بمب اتمی بسازد و تعادل کنونی را به هم بریزد با هر نوع توافقی به غیر از توافقی شبیه لیبی که تمام سیستمهای خود را بسته بندی کرد و به امریکا فرستاد را قبول کنند. گروه نیوکانها و جمهوریخواهان چتری برای تمام گروههایی هستند که خواهان جنگ هستند و لزوما با همدیگر در چرای آن نیز ممکن است توافق نداشته باشند. مثلا ممکن است که گروهی هنوز در فکر براندازی باشند و یا ممکن است که فقط بخواهند که تعادل نظام را به هم بزنند و از آب گل آلود ماهی بگیرند و جنگ سرد را ادامه بدهند وغیره و غیره.
مهم این است که بدانیم که توافق هنوز به نقطه پایانی نرسیده و فعلا یک بیانیه مطبوعاتی نوشته شده است و راه طولانی در پیش دارد تا به صورت یک متن حقوقی تبدیل شود و اگر موفق باشد می تواند راه را برای ایران باز کند. ولی باید توجه کرد که راه برای چه باز می شود. این بحث احتمالا مهمترین بحثی است که باید در ایران مطرح و پخته شود. احتمالا این بحث قبلا به انحاء مختلف انجام شده ولی باید مجددا به میان گذاشته شود تا جلوی حیف و میلهای معمول در ایران را گرفت.
نکاتی اصلی و حیاتی که باید به دولت متذکر شد به قرار زیر هستند:
1- ایران، بعد از امضای قرارداد، به مرور زمان وارد دنیای رقابتی اقتصاد بین المللی می شود.
2- در نتیجه می تواند به تکنولوژی طراز اول دسترسی یابد.
3- درآمد های خارجی که در کشورهای هند و چین و غیره و ذالک هستند سرمایه دست ایرانند و نباید هزینه کالا های مصرفی و امثال آن کرد. این درآمد ها و درآمد های خارجی جدید ایران را نباید برای افزایش نقدینگی استفاده کرد و دستآوردهایی در 18 ماه گذشته که شامل کم کردن تورم بوده را از دست داد.
4- ایران ممکن است که بتواند وارد سازمان تجارت جهانی شود و موفقیت در این چهار چوب مستلزم آمادگی برای تولید کالاهای مرغوب با قیمت مناسب است. آیا ایران آماده روبرو شدن با رقبای سر سخت خارجی است؟
5- می دانید چه تولید کنید؟ کجا بفروشید؟ قدرت تولید کالاهایی که حداقل صد میلیارد دلار برای خرید واردات حاصل کند دارید؟ بازاریابی آنرا پیش بینی کرده اید؟
6- و بالاخره این صنعت مادر را چگونه بست می دهید که فرا گیر شود و به توسعه کل اقتصاد مملکت کمک کند؟
انتهای پیام/
قبل از هر چیز باید اذعان کنم که من دهها سال است که همه جا در رادیو و تلویزیون و نوشته هایم مخالفتهای خود را با تحریمها گفته و نوشته ام. همچنین در همه رسانه ها از صنعت هسته ای برای ایران به عنوان یک صنعت مادر منطبق با قوانین بین المللی پشتیبانی کرده ام.
شاید برای عده ای چنین متصور شود که توافق بین ایران و 1+5 در مورد برنامه هسته ای ایران پایان مشکلات سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی ایران در آتیه کوتاهی خواهد بود . من فکر می کنم که اگر دست در اندر کاران مردم را متوجه این امر نکنند، این برداشت ممکن است که آشیل این توافق شود و به زودی مردم را از کل ناراضی و بازیچه مخالفان نماید.
اولین مطلبی که باید اذهان عمومی به آن مطلع شوند این است که محتوای این موافقت نامه هنوز منسجم نشده و در سه ماهی که برای انسجام آن باید کار کنند گروههای فشار می توانند از طرق مختلف آن را از داخل منفجر کنند و قدرتهای مهمی به ویژه در آمریکا تمام جهدشان بر این مبنا استوار شده است.
ایرانیانی که مخالفند حداقل دو دسته اند. یک گروه این مسئله را یک مسئله ایدلوژیک و دراز مدت می دانند. گروه دیگری که با این توافق مخالفند آنهایی هستند که از وجود تحریمها منتفع شده اند.
آمریکایی های مخالف نیز شبیه ایرانیهای مخالفند. عده ای از مسیحیان آمریکا فکر می کنند که ظهور مجدد عیسی در اسرائیل وقتی به وقوع خواهد پیوست که دنیا در هرج و مرج باشد و اسرائیل مورد حمله از شرق قرار گیرد. مسأله اسرئیلیها منطق دیگری دارد و بطور کلی نمی خواهند توازن قوایی که در حال حاضر وجود دارد به نحوی تغییر کند . در نتیجه با پیش فرض اینکه ایران می تواند بمب اتمی بسازد و تعادل کنونی را به هم بریزد با هر نوع توافقی به غیر از توافقی شبیه لیبی که تمام سیستمهای خود را بسته بندی کرد و به امریکا فرستاد را قبول کنند. گروه نیوکانها و جمهوریخواهان چتری برای تمام گروههایی هستند که خواهان جنگ هستند و لزوما با همدیگر در چرای آن نیز ممکن است توافق نداشته باشند. مثلا ممکن است که گروهی هنوز در فکر براندازی باشند و یا ممکن است که فقط بخواهند که تعادل نظام را به هم بزنند و از آب گل آلود ماهی بگیرند و جنگ سرد را ادامه بدهند وغیره و غیره.
مهم این است که بدانیم که توافق هنوز به نقطه پایانی نرسیده و فعلا یک بیانیه مطبوعاتی نوشته شده است و راه طولانی در پیش دارد تا به صورت یک متن حقوقی تبدیل شود و اگر موفق باشد می تواند راه را برای ایران باز کند. ولی باید توجه کرد که راه برای چه باز می شود. این بحث احتمالا مهمترین بحثی است که باید در ایران مطرح و پخته شود. احتمالا این بحث قبلا به انحاء مختلف انجام شده ولی باید مجددا به میان گذاشته شود تا جلوی حیف و میلهای معمول در ایران را گرفت.
نکاتی اصلی و حیاتی که باید به دولت متذکر شد به قرار زیر هستند:
1- ایران، بعد از امضای قرارداد، به مرور زمان وارد دنیای رقابتی اقتصاد بین المللی می شود.
2- در نتیجه می تواند به تکنولوژی طراز اول دسترسی یابد.
3- درآمد های خارجی که در کشورهای هند و چین و غیره و ذالک هستند سرمایه دست ایرانند و نباید هزینه کالا های مصرفی و امثال آن کرد. این درآمد ها و درآمد های خارجی جدید ایران را نباید برای افزایش نقدینگی استفاده کرد و دستآوردهایی در 18 ماه گذشته که شامل کم کردن تورم بوده را از دست داد.
4- ایران ممکن است که بتواند وارد سازمان تجارت جهانی شود و موفقیت در این چهار چوب مستلزم آمادگی برای تولید کالاهای مرغوب با قیمت مناسب است. آیا ایران آماده روبرو شدن با رقبای سر سخت خارجی است؟
5- می دانید چه تولید کنید؟ کجا بفروشید؟ قدرت تولید کالاهایی که حداقل صد میلیارد دلار برای خرید واردات حاصل کند دارید؟ بازاریابی آنرا پیش بینی کرده اید؟
6- و بالاخره این صنعت مادر را چگونه بست می دهید که فرا گیر شود و به توسعه کل اقتصاد مملکت کمک کند؟
انتهای پیام/
No comments:
Post a Comment